ابرين يك پروتئين گياهي سمي از خانواده پروتئين هاي بازدارنده ي ريبوزومي (RIP) با ماهيت گليكوپروتئيني و ميزان LD50 حدودا 0.1 تا 1 ميكروگرم بر كيلوگرم زنده است كه از بذرهاي گياه Abrus precatorius بدست مي آيد. اين پپتيد به عنوان يك القاء كننده مرگ برنامه ريزي شده سلولي، كانديداي مناسبي براي طراحي و ساخت ايمنوتوكسين برعليه سلول هاي سرطاني مي باشد. يكي از اهداف توليد داروهاي ضد سرطان، ارسال و دسترسي داروها به سلول هدف است كه تاثير زيادي براثر بخشي داروها وكاهش اثرات جانبي تركيبات دارويي مختلف دارد. به دليل وفور گيرنده Gb3 در سطح سلول هاي سرطاني و قابليت اتصال زيرواحدB سم شيگا (stxB) به اين گيرنده ، از توالي كد كننده stxB براي هدايت سم ابرين، استفاده شد. با توجه به اثر قوي پروتئين كايمريك توليد شده در نابودي سلول هاي سرطاني در مقايسه با داروي دوكسوروبيسين كه بطور معمول در شيمي درماني استفاده مي شود، اين پروتئين قادر است در دز مصرف بسيار كمتر، تقريبا تمامي سلول هاي سرطاني را از بين ببرد.

گياهان به عنوان يك جايگزين اميدبخش براي تخمير ميكروبي و كشت سلول هاي جانوري جهت توليد پروتئين هاي نوتركيب پيشنهاد شده اند، براي اينكه مزايايي همچون ايمني بالا، هزينه پايين، تغييرات پس از ترجمه حجم بالاي توليد دارند. قيمت تمام شده توليد پروتئين هاي نوتركيب در گياه در مقايسه با سيستم هاي ديگر در حدود يك دهم تا يك صدم است. tPA، فعال كننده اصلي پلاسمينوژن در خون مي باشد در صورتي كه نقش اصلي uPA پروتئوليز وابسته به بافت است و عقيده بر اين است كه نقش آن در حذدف فيبرين داخل عروقي نسبت به tPA، ثانويه مي باشد. فيبرينوليز عمدتا در سطح فيبرين آغاز و منتشر مي شود زيرا اين سطح محل هاي اتصال براي تماس بهينه بين تعدادي از اجزاي سيستم فبرينوليتيك به خصوص پلاسمينوژن و tPA را مهيا مي كند. اين اثر تحريكي، غلظت بالايي از پلاسمينوژن و tPA را در رسوبات فيبرين به وجود مي آورد و موجب متمركز شدن فعاليت پلاسمين در اين ناحيه مي گردد. در اين پژوهش ژن tPA پس از جداسازي در ناقل بياني گياهي مناسب (pBI121) كلون گرديد. ژن مورد نظر با استفاده از آگروباكتريوم به گياهان توتون منتقل گرديد. گياهان تراريخت در محيط كشت انتخابي حاوي آنتي بيوتيك هاي كانامايسين (100mg/l) و سفاتاكسيم (200mg/l) باززايي شدند. آناليز ملكولي PCR بر روي DNA ژنومي استخراج شده از گياهان باززايي شده با استفاده از آغازگرهاي اختصاصي، انتقال ژن tPA را به گياهان باززايي شده تأييد كرد. توليد پروتئين نوتركيب فعال tPA با استفاده از آناليزهاي SDS-PAGE و زيموگرافي اثبات گرديد. بعد از باززايي كلا 45 گياه با منشأ متفاوت به دست آمد كه از اين تعداد 21 گياه نرمال بودند. اين گياهان ايزوله گرديدند و به زور جمع آوري شده از گياهان تراريخت در محيط كشت MS حاوي آنتي بيوتيك كانامايسين (با غلظت 50mg/lit) كشت گرديدند و جهت تهيه گياهان نسل T1 مورد استفاده قرار گرفتند. آزمايشات مولكولي و بيوشيميايي توليد پروتئين نوتركيب فعال tPA را در گياهان باززايي شده در نسل T1 تأييد كرد. با استفاده از نرم افزار Photocapt و محاسبه سطح زير منحني مربوط به باند اضافي مربوط به SDS-PAGE در گياهان تراريخت ميزان tPA در كل پروتيين قابل حل، محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه ميزان بيان پروتئين نوتركيب از 1/012٪ تا 1/26٪ در كل پروتئين قابل حل متغير است. اين اولين گزارش از توليد پروتئين نوتركيب و همچنين اولين گزارش توليد tPA در گياه در دنيا مي باشد.